жынды болған қиын:))

Бүгін ғой Нагасакиге жаңадан келген студенттерді жинады, тек біздің емес тағы 5-6 универдің студенттерін біздің универдегі холға жинады. Басында біздің универдің ректоры точнее президенті сөз сөйледі, ничо кісі екен, ағылшынша жап-жақсы сөйлеп қояды, түсінікті еще инглишы:)

сосын Нагасаки туралы жалпы мәлімет видео болды, себебі Нагасаки туристік қала ғой.. сосын атом бомбасы туралы видео, 1945 ж 9 тамызда Нагасакиде 74 мыңдай адам қайтыс болған, сол шамадағы адамдар жарақат алған.. Сосын Танигучи деген кісі сөз сөйледі, ол кезде ол кісі 16 жастағы бала, атом бомбасы тасталған эпицентрден 2 км жерде күндегідей великпен кетіп бара жатқан екен, жарылыс толқынынан құлап, содан кейін облучениеден арқасы күйіп кеткен, көзімен көрген көрінісін айтып берді.. Айтпақшы эпицентр қазір менің тұрып жатқан жеріме жақын жерде әрі кетсе 1 км болатын шығар..

тааак енді әңгіменің қызық жеріне келсек..

сосын түскі үзіліс болды. Түскі бутерброд жеп бәріміз 1 сағат бос болдық, сосын берілген жоспар бойынша сағат 1-ге дейін деп тұр да, уақыт олай болса әлі уақыт бар деп кетіп қалғам, сон бір кезде Кениялық  Фаузия звондайды қайдасың деп, мен қазір деп асықпай келсем автобустар уже сағат 12-45те кетіп қалған екен, дәл менің алдымда ғана, ал Фаузия мені басқа автобусқа мінуім керек екен деп ол да айтпаған, вообщем қалып қойдым:)))

соол қазір сол кітапханаға келдім..

ну по идее мен уже атом бомбасы музейінде болғанмын, ал мәдениет музейінде болмағам енді, бірақ Нагасаки тарихына қатысты диплом жазғам бұрын, такышто көп нәрседен қалғам жоқ, қазір сол бүрсүгінгі сабаққа керек кітапты алып кетейін деп жатырмын..