Қош келдім Жапонияға:)

Бір ай уақыт өтсе де ештен кеш деп жазып жатырмын енді, ренжімессіздер.

Фукуокаға қонғасын, кеденнен тез-ақ өттім. Алдында толтырған декларациям маған түкке қажеті жоқ екен сүйтсем, неее ойлап ол декларацияны толтырып жүргенім 😆 Себебі қазір Жапонияда тіркеуде бар адам болғандықтан, шығар кезде тілдей қағазды жабыстырып берген паспортыма, соны қайта алып қалды, бітті сонымен.

Сумкамды да тексермеді. Паспортыма, визама қарап, студентсіз бе деді кеденші. Мен- Иә дедім, жүктеріме тіпті қараған да жоқ. Қарамағанына қатты қуандым да. Себебі сумкамда Нагасакиде мені күтіп жатқан Жаннаға апара жатқан қазы-қарта бар еді. Әй бір үш кило точно болды 🙂 Ет өнімдерін, сүт өнімдерін Жапонияға әкелуге болмайды. Ал мен де ет те бар, сосын қалғаны құрт көп еді сумкамда 😀 Өзіме бола ет тасымас едім, Жаннаға бола болмаса, оның мамасы беріп жіберді.

Енді кеденнен шыға бергенім сол еді, айфоным тірілді. Жанна екен 🙂 Қашан келесің, аялдамадан күтіп алайын, жүгің ауыр шығар деп соғып жатыр екен. Бірақ мен жетем дегенше ол аутопсияға 8) кіріп кетеді екен.

Нагасакиге баратын автобусқа отыру үшін далаға шықсам, ееех Жапония ауасы, теңіз лебі келеді біраз. Сосын КӨКТЕЕЕМ деген иіс келді бірден 😉 Әр жерде бір гүлдеген сакура көрінеді. Фукуока мен Нагасаки арасы 2 сағаттық аралық. Негізі Нагасакиден де ұшады Сеулге самолет, тек күніне бір ақ рет, оның өзі кешкісін, уақыттары дым сәйкес келмиді Алматы рейсімен, сол үшін Фукуока арқылы ұшқан анағұрлым ыңғайлы.

Нагасакиге жеткесін, үйге дейін такси ұстап, ал үйдің жанына келгесін дәәәу сумкамның дөңгелегі сүйрететін жерге дейін әкелуін әкелді ғой. Одан кейін баспалдақтар бар. Сумкасыз шыққан өзінде жаман. Ақырындап таси бастаған едім. Көрші апа келді көмектесейін деп. Өзі әзер жүрген апа, жо рахмет өзім десем, қоймайды ол  кісі де, бір кішірек сумкама жармасып. Жо рахмет шынымен ниетіңізге деген екеуміздің джынды диалогымыз жалғасып жатыр еді, қасымыздан бір жігіттер өтті, сәлем беріп. Менің үй жағыма көтеріліп бара жатыр екен. Жігіттерді тоқтатып, маған көмектесіп жіберіңіздерші деп едім, олар қайтып келіп сумкамды сосын ана 15 кг рюкзагымды есігіме дейін жеткізіп тастады. Ооой осы жері керемет боп кетті. Әйтпесе 22 кг сумкамды баспалдақпен көтеру мұң боп тұрған еді.

Уффф әйтеуір жеттім аy ^_^

Пошта жәшігім толып қалмай, нәмані тұр екен. Бір таныс жапон қызға тапсырып кеткен едім, келген пошталарым мен жарнамаларды бөліп жинастырып қойыпты кіре-берісте. Рахмет көп көп. Айтпесе алдында тапсырып кеткенде, ол уақылы қарауға келмей, пошта жәшігі толып қалыпты. Оны көрген пошта қызметкері мені уже тұрмайды екен деп, пошта әкелуді тоқтатып қойған екен. Оны мен білмей жүрм, содан суға төлеу үшін квитанцияны неге жібермейсіңдер деп қалалық су басқармасына звондап ұрсысып жүрсем, біз жібереміз, ал ол қайтып келе береді дейді. Содан поштадағыларға ұрсып, кім сендерге хаттарды тоқтатуға рұқсат берді? мен звондап, не жазбаша өтініш білдіріп па едім??? Өз беттеріңмен тоқтата беретін не жұмыс ол сендердікі деп  😡 Қате бізден деп олар, ой әйтеуір біраз әңгіме болып еді. Осы жолы әйтеуір бәрі аман-есен екен.

Үйге кіріп, бірден жүктерді орналастырдым. Мұздатқышқа салатын заттар бар ғой, қазы деген 😀 Бір кезде қарасам, сол мұздатқыштың үстінде бір алма қалып қойыпты, кетерде сумкама сап алам деп тұрып сол күйі қалып кеткен екен. Өзі солып кетіпті, қайтсін енді 2 айдай тұрды ғой сол жерде. Біраз ана алмаға қарап мұңайып қалдым, үйде жалғыз екенімді ойлап. Бірақ ертең Анар келетіні еске түсіп қуандым да, жүктерімді реттей бердім 😀